Studentenkerk
|
|
 |
 |
De sterrenvolgers:- synopsis- script- driekoningenliedje- sterbouwtechniek- verslagverhalen:- De wijn van Kana- Een zonnetje uit de hemel- Waarvoor komen jullie?gemaakt:- de sterrenwensen- gemuisde sterren |
 |
Waarvoor
komen jullie?De telefoon gaat. Sanne rent er naar toe. Het is Thomas. "Doe je mee Driekoningen?"
"Wat?" zegt Sanne, "Driekoningen? Dat is toch voor kleuters?"
"Nee joh, het is best leuk. En je krijgt snoep. Of kwartjes. Guldens soms wel. Foeng doet ook mee, die heeft de ster gemaakt."
Sanne vindt het wel raar dat Foeng mee doet. Wat weet die nou van Driekoningen? Maar nou ja, je moet met z'n drieën zijn.
Een uurtje later hebben ze alledrie een kroon en een mantel. Thomas houdt de stok vast waar de ster aan bungelt. Foeng kent het liedje al een klein beetje. Gelukkig kan hij goed zingen.
Ze beginnen bij de buurman van Thomas. Die kennen ze en dan is het minder eng. Aanbellen, wachten tot hij open doet, en dan meteen zingen.
Drie koningen, drie koningen, geef mij een nieuwe hoed!
De buurman vindt het erg mooi en hij geeft ze alle drie een mandarijntje.
Ze gaan gauw door naar de volgende deur. Niemand thuis. De volgende: alleen een enorm geblaf van een hond. Gelukkig doet er niemand open.
Maar dan zijn ze bij de oude mevrouw Peeters. Die is nogal doof, maar ze hoort de bel toch. Ze wiegt haar hoofd als ze het liedje zingen. "Willen jullie het nog een keer zingen?" Dat doen ze. En dan vraagt ze het nog eens. Ze vertelt dat ze vroeger ook al zo langs de deur ging. Maar dat was wel lang geleden. Toen had je nog geen lampje in de ster. En geen chineesje, maar dan maakte je gewoon een van de kinderen zwart. Ze vindt het heel fijn dat de kinderen nu nog langs de deur komen. Want ze zit wel veel alleen. Straks komt haar zoon misschien nog om even de vuilnis aan de straat te zetten. Zelf kan ze die zakken niet meer tillen. Als het maar niet gaat ijzelen, want dan komt hij niet natuurlijk.
Sanne kijkt op haar horloge. "Eh, mevrouw, eh..." Foeng kijkt al naar de andere voordeuren of er licht brandt. En Thomas krijgt een lamme arm van het omhooghouden van die ster.
Mevrouw Peeters geeft hun elk een speculaasje. Ze gaan gauw weg.
"Tjonge, dat duurde," zegt Sanne. "En dan alleen zo'n speculaasje," moppert Thomas. "Die zitten bij ons thuis ook in de koektrommel. En nog lekkerder ook." Foeng wijst naar de ster. "De batterij is al half leeg."
Ze gaan verder. Soms zijn er mensen thuis. Af en toe krijgen ze al een snoepje voor ze uitgezongen zijn. Of nog meer mandarijntjes. Maar geen geld. En het wordt nog rotweer ook. Thomas z'n kroon zakt als een pudding in elkaar.
Sanne weet nog één huis. Van die nieuwe mensen met die auto waar de muziek zo hard kan. Als ze bij de deur komen gaat er vanzelf zo'n felle lamp aan. Iemand doet open. "Waarvoor komen jullie?" vraagt hij meteen. Van schrik vergeten ze te zingen. "Ach laat ook maar," zegt hij. Hij haalt zijn portemonnee uit zijn achterzak en doet een munt in hun mandje. "En nou wegwezen jullie." En hij gooit de deur dicht.
Op de stoep kijken ze wat het voor munt is. "Vijf gulden! Yes!" roept Sanne. "Dus het is toch gelukt," zegt Thomas, "dat is ieder, eh..." "Je kunt vijf gulden niet in drieën delen," zegt Foeng droog.
Daar zijn ze even stil van. "Jullie ieder anderhalf en ik twee, want ik heb het allemaal bedacht," zegt Thomas. "Maar ik heb de batterij betaald," zegt Foeng. "Maar ik wist dat huis!" zegt Sanne.
Ruziënd lopen ze naar huis. Het ijzelt en ze krijgen het koud. Thomas smijt zijn puddingkroon achter een paar struiken. Sanne gooit de natte speculaasjes in een put. En Foeng probeert dat stomme liedje te vergeten.
Dan komen ze weer langs het huis van mevrouw Peeters. De voordeur staat wijd open. Mevrouw Peeters is naast het huis bezig in het donkere gangetje. Ze glijdt bijna uit en kan zich nog net aan de regenpijp vasthouden.
Snel gaan ze naar haar toe. Drie vuilniszakken, zo gebeurd. Ze zijn niet eens zwaar. Sanne helpt mevrouw Peeters weer naar de voordeur. Foeng brengt haar sjaal; die had ze verloren.
"Dankjulliewel, kinderen," zegt mevrouw Peeters. "Dat is pas Driekoningen!"
Op weg naar huis hebben ze ineens goede zin. Thomas heeft de kronen van Sanne en van Foeng op zijn hoofd gezet. Sanne danst op de gladde tegels. En Foeng zingt het liedje weer.
En de ster, die schijnt mooier dan ooit.
Deze website bevat spel, tekst, muziek, opnamen en verslagen
|
|
Kinderkerk
Kerstspelen
