Kinderkerk Studentenkerk Nijmegen!Kinderkerk

Studentenkerk
Nijmegen
Terug naar nulniveauKinderkerk
Terug naar niveau 1AnderWerk
 
Menu Rommelzolder
Rommelzolder:
 
Kinderkerkgebed
Achter tralies
 
Ik wil de baas zijn
 
Een nieuwe tijd
Woorden zaaien
Rustig sterven
 
Het regent kip
Stomme blaadjes
Een nieuwe bel
 
Pinksteren 2003 
de Ark getekend
Zoek in Kinderkerk

Het regent Fazant! (Andre Ivens, 10 jr). Klik!Het regent kip

Mozes maakt zich zorgen. De mensen zijn ontevreden. En ze geven hem de schuld, want hij is de leider. Alleen durven ze het nog niet te zeggen.

Hij kan het zíen aan ze. Als hij door het kamp loopt, staan ze tegen elkaar te praten, maar als ze hem opmerken stoppen ze meteen. Dan kijken ze alleen maar boos. Een enkeling wrijft over zijn buik. Ze hebben honger!

Hij gaat naar een groepje mopperaars toe.

"Nou, zeg op, wat is er?"

"Wij hebben honger," zegt er een.

"In Egypte hadden we wel te eten," zegt een ander.

"Grote potten vol met heerlijk vlees," zegt de derde.

Mozes schudt zijn hoofd.

"Jullie weten heel goed waar we naar toe gaan."

"Ja," zegt de eerste. "Naar het land dat God ons beloofd heeft."

"Nou," zegt de tweede, "maar dat moeten we nog zien."

"En intussen," zegt de derde, "lijden we honger in de woestijn."

Mozes knikt.

"Precies. Het zal niet meevallen. Maar als je op God vertrouwt, dan lukt het. Want God zorgt voor je."

De drie zeggen niks meer. Ze vertrouwen wel op God, maar ze hebben ook honger. En hoe weet Mozes zo zeker dat het lukken zal?

"Ga maar kijken achter die heuvel daar," zegt Mozes.

"Daar was ik vanmiddag al," zegt de eerste, "daar is niks."

"Zie je wel," zegt de tweede, "Mozes kletst maar wat."

"Kan wel zijn," zegt de derde, "maar Gód kletst niet."

"Ga nou maar," zegt Mozes.

Het regent fazant (Andre, 10 jr, 2001). Klik!

Ze gaan er heen. Een hele tocht. En als ze er zijn, is er inderdaad niks.

"Dat kan niet!"

"Er moet iets zijn!"

"God zorgt voor ons!"

Wanhopig kijken ze in de lucht, alsof God daar te vinden is.

En er gebeurt iets geks. Er komen zwarte stippen in het blauw. De stippen worden steeds groter, en ze vallen naar beneden. Er zitten vleugels aan, maar vliegen kunnen ze niet. Ze fladderen alleen maar een beetje. Eén voor een ploffen ze op de grond. Het zijn dikke, vette kippen. Geen drie, geen tien, nee, wel duizend!

Die avond eten ze allemaal kip, zoveel als ze maar willen. Ze bedanken God met heel hun hart. En niemand moppert meer op Mozes.

 

Willibrord Huisman, 2001, naar Exodus 16
Tekeningen: Andre Ivens, 10 jr
Spiegelverhaal: Stomme blaadjes!
 
Kinderkerksitelogootje
© Willibrord Huisman 1990-2013
Reacties? Vragen? Graag!
Deze website bevat spel, tekst, muziek, opnamen en verslagen
van 22 jaar Kinderkerk in de Studentenkerk
van de Radboud Universiteit Nijmegen
Huidig adres: www.willibrordhuisman.nl/kinderkerk