Kinderkerk

Studentenkerk
Nijmegen

Kinderkerk

AnderWerk

	Palmpasen:  intocht 1994 intocht 2003 lied  Verhalen: - Jezus' intocht - Je beste jas   (toelichting) Zie ook: - een ander soort    van stoet
Zie inmiddels elders: Dansen van plezier Intochtsliedje voor kinderkoor, uit De lastpost.

Je beste jas

"Ik wil ook een tak!" roept Mirjam. Papa is gelukkig groot genoeg. Hij trekt een flinke palmtak van de boom. "Hosanna!" roept hij alvast. "Hosanna!"

Mirjam is helemaal opgewonden. Jezus komt de stad in. De Zoon van David! De koning die hen allemaal redden zal, zegt Papa. Iedereen staat langs de weg. Zien ze hem al aankomen?

Vorige week was er ook een optocht geweest. Een generaal van de Romeinen. De weg was met een prachtig rood kleed bedekt. De soldaten juichten en zwaaiden met hun lansen. Hij kwam voorbijrijden op een groot glanzend zwart paard. Met een zilveren harnas, en een zwaard van het hardste staal! Een machtig gezicht, maar Papa vond het maar niks.

En nu dus weer, maar dan zonder soldaten. En nou juicht Papa. En alle andere mensen uit de straat. Ze zingen een bekend lied. "Dochter van Sion, ziet uw koning komt tot u, op een ezel." En dan roepen ze weer "Hosanna!"

Mirjam trekt Papa aan zijn jas. "Papa ik zie niks!"

Hij tilt Mirjam op en zet haar op zijn schouders. Nu kan ze het het beste zien van allemaal!

En daar komt hij. Maar wel anders dan ze had gedacht. Niet hoog op een glanzend paard maar op een klein pluizig ezeltje. Geen lansen, maar palmtakken.

"Papa!" roept ze naar beneden. "Er ligt geen kleed op de weg!"

Pijlsnel zet Papa haar weer op de grond. Hij trekt zijn jas uit en legt die op de weg. Mirjam zet grote ogen op. Papa's beste jas! In het stof!

Alle andere mensen doen het ook. Er blijft nog een gaatje over, waar ze gauw haar jas in legt. Een bont kleed is het: zoveel mensen, zoveel kleuren.

Nu staat ze vooraan. Ze kan hem zó aanraken. Geen harnas, geen zwaard. En hij kijkt zo vriendelijk! "In de hemel vrede!" zingen de mensen. "In de hemel Gloria!"

Ze laat haar jas liggen en loopt achter hem aan. "Hosanna, Zoon van David!" roept ze. De andere kinderen doen mee. En zo lopen ze door tot ze in de tempel zijn. Daar roepen ze nog harder!

Er zijn daar belangrijke mensen, die boos kijken. Ze zeggen tegen Jezus dat het uit moet zijn met dat gejuich. Maar Jezus zegt: "als de kinderen ophouden, dan gaan de stenen juichen!"

En zo blijven ze juichen en zingen totdat Jezus weggaat. "Nou ga ik naar de stilte," zegt hij zachtjes.

Als ze thuiskomt heeft Papa het stof al uit haar jas geklopt. "Het was geen gewone koning, Papa," zegt ze. "Hij huilde een beetje op het laatst."

Willibrord Huisman, 2001
naar Matteüs 21 en Lucas 19

Zie ook de toelichting