Veelstemmig
Brandsma! Titus! Anno Sjoerd! Hij!
Wat wij zongen, doet dat recht
aan zijn leven? Laat dat echt
zien wat hij ons nu nog zegt?
En wat is dan de grote lijn?
Zo veel facetten en zo veel gebeurd,
zo veel bewonderd en soms ook betreurd,
door onze eigen verhalen gekleurd,
kan dat éénstemmig zijn?
Titus' leven is te rijk,
veel te kleurig voor één kijk.
Luister maar eens goed. Het blijkt
steeds anders van betekenis:
over zachtmoedigheid, over verzet,
over een levenstaak, over gebed,
hopen, berusten, en over wat net
voor ons nu gaande is.
Ik die zorg heb om een kind,
ik die zoekend vrede vind,
ik voor wie de waarheid dringt,
in ons verhaal klinkt Titus door.
Wij ongelovig, wij innig mystiek,
wij, soms wanhopig en soms laconiek,
schuldig, integer, gezond of heel ziek:
één bont, veelstemmig koor.
|
Many-voiced
Brandsma! Titus! Anno Sjoerd! He!
What we sang, does that do justice
to his life? Does it really
show what he is still telling us now?
What is the main theme in it?
So many facets and so much happened,
so much admired and sometimes regretted,
colored by our own stories,
can that be unanimous?
Titus' life is too rich,
far too colorful for one view,
Listen carefully. It turns out
to have an ever different meaning:
about meekness, about resistance,
about a life’s task, about prayer,
hope, resignation, and about what's just
going on for us right now.
Me, worrying about a child,
me, prayerfully finding peace,
me, for whom truth presses,
in our story Titus echoes.
We unbelieving, we intensely mystical,
we, sometimes desperate and sometimes laconic,
guilty, honest, healthy or very sick:
One motley, many-voiced chorus.
|
In English
Auf Deutsch
in the video itself.