Anno Sjoerd

As sung in Frisian

’t Wie mear as dat wy tochten,
doe’tsto it deiljocht seachst.
In soan nei fjouwer dochters,
in takomst foar de pleats!

Mar och, wat wiesto meager,
sa kwetsber en sa swak.
Do waardst troch sykten pleage,
net ien foar ’t boerefak!

Mar dochs, dochs leave soan,
soest wat bysûnders wurde,
al woe ’t my earst net oan.

In Dutch, can be sung as well

We hadden grote dromen
toen jij geboren werd.
Een jongen, na vier meisjes:
de boerderij gered!

Maar ach, wat bleef je mager,
zo zwak en zo vaak ziek.
Dat kon toch nooit wat worden?
Een boer al zéker niet!

Maar toch, toch zou je iets,
iets heel bijzonders worden,
al zag ik dat toen niet.

Dêr giesto, noch mar alve,
sa jong, mar from, ad rem,
nei Fransiskaner skoalle,
fier fuort fan heit en mem.

Wy moasten deroan wenne,
“hoe soe it mei him gean?”
Dat learen dêr by frjemden,
koesto se wol ferstean?

Mar dochs, dochs koest dêr wier,
mei grut betrouwen libje,
al foel ’t dy soms ek swier.

Daar ging je dan: elf jaren
maar al zo vroom, zo slim,
op school bij Franciscanen,
ver weg van heit en mem.

Wat maakten wij ons zorgen,
hoe was je leven daar?
Dat leren in den vreemde,
was dat niet veel te zwaar?

Maar toch, toch hield je daar
je vol vertrouwen staande,
al viel dat nog zo zwaar.

It hat my faak ferwûnd’re,
de fearkrêft dy’tsto hiest.
It wie dochs hiel bysûnder,
hoe’tsto it kwea wjerstiest.

Want neat koe dy ek deare.
It leauwe wie dyn thús,
koesto sa jong al leare.
Wat wie dat dreech foar ús.

Mar dochs, dochs Anno Sjoerd,
asto dat leare koest,
kinn’ wy dat dan net, hjoed?

Het heeft me vaak verwonderd,
de veerkracht die je had
om rustig te verdragen
wat jou maar tegenzat.

Door niets liet jij je deren.
Geloof in vaste grond
kon jij zo jong al leren.
Hoe moeilijk valt dat ons.

Maar toch, toch, Anno Sjoerd:
als jij dat toen kon leren,
geldt dat dan niet voor ons?

Campus Choir sings Anno Sjoerd, verse 3, 8 May 2023, Aqua Viva.

Campus Choir studying, 13 March 2023 in the studentenkerk.