De eerste uitvoeringen van
Brandsma, op
1 en 4 oktober, waren
een groot succes; lees de verslagjes, zie de video's!
En nu staat een driekorige uitvoering
op de campus op de
rol. Wel een concert, maar dan tussen de toehoorders, in de trappenhal van
het Grotius, het gebouw van de rechtenfaculteit.
Er hebben zich nu zo'n twintig ervaren zangers aangemeld; dat
wordt een goed koor. Vooral mensen die het werk al kunnen zingen. Maar oh wat zou het mooi zijn als er nog twintig
bijkomen.
Doe je mee? Kun je niet alle repetities? Schrijf je toch in. Kun je
weinig repetities? Schrijf je ook in, studeer thuis wat harder. Ben je wat
minder ervaren? Schrijf je ook in en doe alleen de gemakkelijke delen mee.
Vier tot zes gezellige zaterdagrepetities, een bijzondere uitvoering. We
beginnen al gauw.
Zie:
Doe op je eigen zangniveau mee met het projectkoor
Zou het gaan? Een lang geleden afgesproken presentatie voor een
HOVO-groep, die er
speciaal voor kwam? Ik, nog licht zwalkend, langzaam met de muis? Dirigerend
zelfs?
Het ging. En het ging prima. Een presentatie over de twee grote
koorstukken die ik gecomponeerd heb, en wat daaraan allemaal anders is dan
gewone koorconcerten: meerkorig, geen solisten, geen begeleiding, tekst
vanuit de personages van het verhaal, goed zingbaar voor amateurs, gericht
op jongeren van vandaag.
Wil je nog een beetje meemaken hoe het ging, bekijk dan de
powerpoint en klik daarin op de links om de muziek of interviews te zien
en te horen. Dat deed ik ook.
Het Huis van Muziek
te Tilburg, met zeer bezienswaardig museum.
10 dec 2023
Beroerte
Op 10 oktober viel ik om, toen ik misselijk uit mijn bed stapte. Het leek
een verstopt oor, maar dan erger, en er kwam steeds wat bij. Misselijk,
eindeloos braken, geen evenwicht, dubbel zien, gestoorde motoriek; en toen:
geen gevoel meer in mijn rechterwang. Het bleek een 'milde CVA' te zijn.
Maar ik vind het verzamelwoord 'beroerte' mooier. Alsof een kwade macht
je even aanraakt, zo vertelde mijn vader me ooit.
Mooi was het geenszins, maar gelukkig grotendeels voorbij. Na twee
maanden fiets ik weer, hoor ik normaal, en dirigeer ik weer. En het gaat nog elke dag beter.
Met veel dank voor alle steun van heel veel mensen!
Mijn handschrift op 13 november. Het bovenste woord is 'stemvork'.
17 oktober 2023
Brandsma, na 100 jaar
Geweest, geslaagd: de eerste grote opvoering van het nieuwe koorwerk
Brandsma, een verhaal voor vandaag. Geschreven door Hendrik Jan
Bosman en mij, gezongen door een zestigtal studenten en andere koorzangers.
De video's staan nu online, ondertiteld of met de tekst vlakbij.
Belangrijk, precies vandaag, is het eeuwfeest van de oprichting van de
Katholieke Universiteit, als bekroning van de emancipatie van de
katholieken, tot dan toe een flink onderdrukt volksdeel. "Beschimpt en
vernederd als tweederangskerk" zoals Hendrik Jan het treffend beschrijft.
Alleen: deze keer geen optocht van eerwaarde hoogleraars, nee: minstens
even eerwaarde studenten!
De eerste uitvoeringen van
Brandsma, op 1 en 4 oktober, komen dichterbij; gezongen door
negen koren. Waaronder het projectkoor,
dat enkele gewone en enkele lastige delen zingt.
Er hebben zich nu zo'n twintig vooral ervaren zangers aangemeld; dat
wordt een goed koor. Maar oh wat zou het mooi zijn als er nog twintig
bijkomen. Kun je niet alle repetities? Schrijf je toch in. Kun je geen
enkele repetitie? Schrijf je ook in, studeer thuis wat harder. Ben je wat
minder ervaren? Schrijf je ook in en doe alleen de gemakkelijke delen mee.
Vier gezellige zaterdagrepetities, 2 prachtige uitvoeringen - en volgend
jaar weer. Doe je mee?
In september start het project.
Zie:
Doe op je eigen zangniveau mee met het projectkoor
We zijn er. Of beter: Brandsma is er. Na zeven maanden studeren,
proberen, ploeteren, de geest krijgen, weggooien, wakker liggen, opnieuw
beginnen, afstemmen en afronden. 18 delen, samen dik een uur koormuziek, van
éénstemmig tot driekorig, van gemakkelijk tot best moeilijk, van Catalaans
tot Fries, van doodeng tot ronduit vrolijk.
We, dat zijn Hendrik Jan Bosman en ik; gesteund door de mensen die al een
jaar bezig zijn dit project mogelijk te maken. En door het Campuskoor dat
nooit te beroerd is om een net geschreven stuk uit te proberen. En door de
vele andere zangers die willen meezingen in het projectkoor. En door
iedereen die wil
komen luisteren - en ook dat betekent meezingen, soms.
Hoe krijg je nu al een indruk van al die muziek? De beste ingang is de
pagina Brandsma in een
notendop. Vandaar kom je op de teksten, de partituren, soms ook al
repetitieopnamen. Maar je krijgt natuurlijk een veel betere indruk als je
meezingt in het projectkoor.
Zie:
Projectpagina/brandsma
met altijd de meest recente info.
Veel afbeeldingen hebben we nog niet. Maar misschien is het
schema van de structuur van het grote lied
Feliciter het
bekijken waard?
37 keer hetzelfde thema, door 3 koren, deels lopend gezongen, het slot samen
met publiek.
5 mei 2023
Brandsma, halverwege
Soms letterlijk dag en nacht schrijven Hendrik Jan Bosman en ik aan tekst
en muziek van 'Brandsma, een verhaal voor vandaag'. Negen delen zijn af,
acht zullen er nog volgen. Campus Choir geeft al her en der voorproefjes, om
te zorgen voor veel belangstelling in het najaar 2023 - zowel publiek als
projectkoorzangers.
Kijk op de pagina liederen en zie daar
de teksten, noten, oefenmixen, en meer en meer ook repetitieopnamen.
Binnenkort start de aanmelding voor het projectkoor!
Zie:
Projectpagina/brandsma
met altijd de meest recente info.
Brillenglazen:
een medegevangene in kamp Amersfoort vertelt over het kamp en over de
bijzondere lezing die Brandsma daar gaf, te midden van alle ellende. Een
grimmig lied, dat middenin opbloeit bij het relaas over Brandsma's lezing.
2 april 2023
Lieddag, lekker zingen
Twee keer per jaar verkennen we nieuwe kerkliederen, op een zaterdag in
de Studentenkerk.
Kerkkoorzangers uit stad en land verdriedubbelen het koor
en plotseling kunnen we prachtig vierstemmig zingen. Met veel energie en
veel plezier.
Deze keer, 15 april 2023, is het een bijzondere dag, met liedtekstschrijver
Andries Govaart. Hij vertelt over zijn teksten, beantwoordt vragen en
zingt zelf natuurlijk ook mee. Dat wordt waardevol, want vaak zijn we al
best tevreden als de noten klinken - en die betekenis, ach dat komt later
wel...
Lieddag, oktober 2022: we zingen Tibie Pajom, in de
Studentenkerk.
31 maart 2023
Kinderkerksite weer online
Met de Kinderkerk begonnen we in 1991, met de website in 1997, en het
stopte allemaal in 2013. De site bleef online en werd altijd nog regelmatig
bezocht, soms met mooie reacties en verslagen van uitgevoerde kerstspelen -
waarvoor dank.
Totdat deze winter de site ru.nl/kinderkerk werd opgeheven. Dat noopte
tot z'n derde verhuizing - maar nu staat-ie weer online.
Kijk rond - al is het alleen maar voor de prachtige tekeningen van Eva. En
misschien doe je er wat mee; ik hoor het graag!
NB: per 2024 staat de kinderkerksite verborgen - ze is niet helemaal
conform AVG, die was er in 1997 nog niet. Maar
vraag het en ik geef je
toegang.
Soldatenintocht, bij 'Een ander soort van stoet'
24 september 2022
Elianne in keramiek
Zoals ook Elianne zelf veel tegenslag had met haar werk, zo ging het ook
met het beeld van haar. Maar uiteindelijk staat het er, op haar graf,
schitterend. Een lijf vol letters, een hoofd vol ideeën, ze vliegen eruit,
de wereld in, naar ongekende verten.
We zijn Mieke van den Hoogen erg dankbaar voor dit zo rake beeld.
Steven Trooster, oprichter van de Nijmeegse cultuurwebsite Ugenda, vroeg
me om een interview. In de reeks "De muzikale inspiratie van..."
Oeps, dacht ik. Daar zit ik dan, temidden van allerlei beroemdheden. Gaat
dat wel goed? Maar Steven wist me gerust te stellen. Ik moest antwoord geven
op vier eenvoudige vragen, dat is te doen.
Maar over de vierde vraag heb ik wel een tijdje nagedacht. "Welke artiest
moeten we in de gaten houden?" Tja, wie zou ik dan noemen. Ik ben niet zo
bij de tijd en veel mij inspirerende componisten zijn al lang dood. En
bovendien: gaat het daar wel om?
Maar toen kwam toch het licht: hou jezelf in de gaten. Blijf niet
verstomd aanbidden wat anderen doen, begin zelf en haal daar je inspiratie
uit.
Met een glimlach schreef Steven het op. Ach ja, dat is Willibrord.
Zie:
"De muzikale inspiratie van Willibrord Huisman":
Blog
Foto van de première van De lastpost waarin ik best wel
bezeten het publiek dirigeer. Ja, dat zong mee, nieuwe muziek, van blad.
31 juli 2022
Tituspassieplan
Plotseling was er een plan. Ik ga opnieuw, samen met Hendrik Jan
Bosman, een groot meerkorig muziekstuk schrijven, over Titus Brandsma. Over
wat hij betekent, gezien 'vanuit de ogen en vragen van studenten van nu',
zoals ik het graag formuleer. In het Engels, opdat het stuk wereldwijd
gezongen kan worden.
Een project zo ongeveer als de passie
De lastpost, een veelstemmig verhaal, van 2012-2020.
Maar dan met twee duidelijke aanleidingen: Titus' heiligverklaring op 15
mei, en het honderdjarig bestaan van de Radboud Universiteit, waar hij in de
beginjaren rector was.
Inmiddels ben ik twee maanden aan het lobbyen. Het is niet te geloven hoe
snel alle puzzelstukjes in elkaar passen. De Studentenkerk, verschillende
studentenkoren, de Karmelorde, het Titus Brandsma Instituut, de Radboud
Universiteit, daarin de Theologische faculteit: iedereen is positief over
het plan en wil waar mogelijk meedoen. En nu lijkt ook de stichting voor
elkaar te komen die de formele verantwoordelijkheid op zich neemt.
Schrijf maar vast - met potlood - in je agenda:
Projectkoor dat naast de studentenkoren zingen zal (stuur me een
mailtje)
Try-out in de Studentenkerk, 1 oktober 2023
Uitvoering in de stad, Titus Brandsma Gedachteniskerk, 4 oktober
2023, 20:00
Campusuitvoering in de tweede feestweek van het lustrum, oktober 2023
Authentieke tekening: Titus preekt voor zijn medegevangenen, op
Goede
Vrijdag 1942, in doorgangskamp Amersfoort.
4 juli 2022
Publiek geeft levend water
Aarzelend is het Campuskoor weer overeind gekomen, de afgelopen maanden.
Genoeg voor de traditionele zomermaaltijd in de achtertuin - en voor een
succesvol buurtconcertje. Op de binnenplaats van verzorgingshuis Aqua
viva.
We zongen gewoon wat liedjes, zoals koren dat doen op buurtconcertjes. Maar ook: publieksparticipatie, mijn
hobby. Hoe bedenk je nou iets dat op die plaats past?
De fontein van Aqua viva gaf de inspiratie. Daarop staat Johannes' tekst:
"Als je wist wie het is, die jou om water vraagt, zou jij hem erom
vragen. En hij zou jou levend water geven."
De puzzelstukjes vielen snel in elkaar: dat levende water, dat moet van het
publiek komen, als wij daarom vragen. Zodoende werd dit een
canon voor koor, met een ostinato uit het publiek. Wat een pret om dat ter
plekke in te studeren!
Bekijk het postertje (pdf)
dat we aan de buurtbomen hingen.
De fontein op de binnenplaats van Aqua viva. Het is écht levend water - op
mooie zomerdagen spelen er altijd kinderen. En nu dus een studentenkoor.
Met veel dank aan Aqua viva voor de
welkome ontvangst!
28 maart 2022
Magyar mondóka
Nice things and sad things, that's what happens in Campus Choir - it's
just like life.
Nice thing is the choir being international, students from all over
the world finding eachother, even marrying - with the choir singing a
wedding song especially written for them.
Sad thing is the choir falling almost apart in corona times.
Nice thing is Árnika being born, daughter of the married couple.
Sad thing (for us) is the couple now living in Hungary.
Nice thing is that we still had fun singing a song for Árnika: Viragom
Veronika, Bence and Árnika, thank you for all the energy, music and
happiness you brought into the choir. Have a good life in Hungary, please
pass by whenever you're in the Netherlands again!
Viragom - watch
the video, read the score, practice, perform!
26 september 2021
We mogen weer zingen!
Bijna weg is het coronavirus, en we mogen weer zingen, ook al zijn
sommigen nog terughoudend. Maar niettemin gaat het koorwerk weer van start.
Vanmorgen leidde ik een koorworkshopje in een Thomasviering in de
Stevenskerk. Verwachting: 2 à 7 aarzelende zangers. Feitelijk: 21 ervaren
zangers. Nou, dat was fijn. En dan op zo'n plek, onder dat prachtige orgel,
met die geweldige akoustiek. Heerlijk.
En ook het Campuskoor start weer op, met als altijd voortdurend nieuwe
studenten en medewerkers, elke repetitie is anders. We oefenen voor de
herdenkng van de overledenen van de universiteit en de HAN, op 1 november.
En stiekem oefenen we een liedje in het Hongaars voor de pasgeborene van
twee koorleden - ssst, ze weten nog van niks.
En dan het koor van de Studentenkerk, dat gewoon, zoomend en zwijgend, is
blijven bestaan in die anderhalf jaar stilte; zelfs twee nieuwe leden erbij.
Op 16 oktober houden we een lieddag, waar alle koorzangers welkom zijn.
Nieuwe muziek verkennen, koorzangworkshop, samen eten. Kom!
Helaas moeten we nog wel even oefenen voor we een live-opname
hebben...
17 mei 2020
Coronazondagmiddagpret
In tijden van corona maak je je vertier binnenshuis. Catharina kreeg een
'challenge': doe een bekend schilderij na.
Dat werd een heftige: Judith met de zojuist door haar afgehakte kop van
Holofernes. Een schitterende scène uit een romannetje in de Bijbel: de
knappe, vrome en vastberaden weduwe Judith laakt de houding van de
stadsbestuurders, die de stad willen overgeven aan het enorme leger dat
Holofernes voor de stad heeft samengebracht. Met een slimme mix van listen
en charme weet ze in diens tent te komen en hem dronken te voeren, waarna ze
hem (in twee houwen!) zijn hoofd afhakt met zijn eigen zwaard. Dan weet ze
met nog meer listen het legerkamp weer uit te komen en hangt ze de afgehakte
kop aan de stadsmuur. Het vijandelijke leger slaat op de vlucht.
Valentin de Boulogne schilderde het tafereel in 1626; wij deden het nog
eens dunnetjes over. Met de boenmachine als zwaard, een muggennet als voile,
en kerstboomversiering als juwelen.
De Studentenkerk viert de zondagsdienst via Zoom. Als koordirigent leid
ik soms de zang - een vreemd gebeuren, als iedereen meezingt met
noodzakelijkerwijs de microfoon dicht. Maar het is niet anders, en beter dan
niets.
Of ik een hele dienst wilde opzetten, werd me gevraagd. Ik kom al
45 jaar in de Studentenkerk, maar dát had ik nog nooit gedaan. Ik besloot de
Kinderkerk als thema te nemen, die van 1991 tot 2013 bestond, en die nu weer
opnieuw wordt gestart.
Wat deden we toen? Wat zongen we? Ik schreef de liedjes toen zelf.
Makkelijk te leren, makkelijk mee te zingen.
En een soort van overweging, rond een prachtig paasspel met alle kinderen
in een boot. "Werp je net aan de andere kant", uit Johannes 21. Dat leek me
wel geschikt voor deze tijd. Gaan we het over een andere boeg gooien, na de coronapandemie?
Zie ook:
De powerpoint (PDF) die naast de mensen in beeld was
Iedereen heeft tevoren een vis van brood gemaakt. Die
laten we vrolijk rondzwemmen. En dan eten we 'm op. En zingen Goddank!
29 feb 2020
Workshop Gregoriaans op de Campus
Gregoriaans zingen op de campus, zou dat werken? Met deze vraag kwamen
Stan Hollaardt en Pieter Gerards naar me toe, vorig jaar. Stan is dirigent
en Pieter bestuurder van de
Schola Cantorum
Carolus Magnus,
een niet mis te verstaan gregoriaans koor. Of is gregoriaans zingen
voorbehouden aan oude mannen?
Ik had geen idee. Maar: laten we het proberen, op de campus, in de
Studentenkerk natuurlijk. Een workshop, voor iedereen toegankelijk; bekend
gemaakt onder studenten, medewerkers, studentenkerkbezoekers. Nee, je hoeft
geen noten te kunnen lezen.
Het werkte. Er kwamen zo'n twintig mensen. Stan had een workshop opgezet
waarin je echt vanuit het niets gregoriaans leert zingen. Hij gaf uitleg,
zong soms wat voor, en veel zongen we samen. Ten slotte lieten vijf ervaren
zangers nog delen horen uit 'The
Martyred Virgins',
een project waarin oeroude muziek en hedendaagse bittere realiteit
aangrijpend samen komen.
Een succes, vonden de deelnemers. Vaker doen! Misschien wel drie
workshops en dan een eigen uitvoering... We gaan zien.
Stan, Pieter en Schola, hartelijk dank!
Een psalmus responsorius uit het Hooglied. Gaan we die
ook zingen met het
Campuskoor?
Oei, dan moet ik nog wel even oefenen...
28 oktober 2019
Studentenkerkkoordirigent
En ja, nu ben ik dan officieel de dirigent van het koor van de
Studentenkerk, en daarmee de verantwoordelijke voor de zang in de
oecumenische diensten op zondagochtend.
Het werd tijd: 45 jaar geleden werd ik, eerstejaarsstudent, al totaal gegrepen door
de muziek in de studentenkerkdiensten. Heel anders dan concerten: de muziek
heeft ter plekke betekenis en vervult een belangrijke functie in de
liturgie.
Nu mag ik dat dus gaan invullen, binnen de gegeven mogelijkheden. Een
klein koor, nauwelijks mannen, maar wel zeer toegewijd. Trouwe en kundige
pianisten, een liedcommissie met een enorme repertoirekennis. En vooral: een
gemeente die graag en goed zingt. Vierstemmig zelfs.
Ik hoop met de muziek ook verbinding
te brengen tussen de verschillende groepen binnen en buiten de Studentenkerk
en zo de Studentenkerk meer bekendheid en gestalte te geven. Er zijn
gelegenheden genoeg: onlangs de installatie van de nieuwe HAN-pastor, een
Hongaars campuskoorstudentenhuwelijk, jaarlijks de herdenking van de overledenen van
de universiteit, een koorzangworkshop in de Onderwijsdagen, de dienst in het kader van de Roze Week, binnenkort een
open kerstzangproject, zelfs een workshop Gregoriaans. En
natuurlijk de 'campuspassie' De lastpost.
Secretaresse Ilse stelt elke week zorgvuldig het liturgieboekje samen.
Als er genoeg ruimte is komt de muziek er vierstemmig in. Dat wil je,
als dirigent.
26 oktober 2019
Campuskoorhuwelijk: Listen and Look
Een huwelijk van Hongaarse campuskoorzangers, gevierd in de
Studentenkerk. En daar zingen als campuskoor. Met een nieuw lied. Wat wil je
nog meer?
Hendrik Jan Bosman schreef een mooie vertaling van een deel van het
Hooglied, en ik maakte er een driestemmige koorzetting bij. Om vrolijk en
met vaart te zingen. En als trouwcadeau natuurlijk!
Lees de tekst, download de partituur, hoor de opname... en voer het zelf
ook uit. Hoef je niet eerst voor te trouwen hoor. Kan ook gewoon op een
concertje.
Dankzij vriendin Catharina Janssen leer ik een nieuwe wereld kennen:
die van de intuïtie. Intuïtie hebben we allemaal, maar we drukken die
gewoonlijk weg onder overtuigingen en rationalisaties - waar we niet
gelukkiger van worden. In haar praktijk 'Inzicht Present' leer je je
intuïtie te onderkennen, ernaar te luisteren, en ermee te werken.
Dat klonk best eng voor mij, vanouds natuurwetenschapper. Vaag, zweverig.
Maar och: ik ben ook musicus. En ik kom graag in vrijdenkende kerken, waar
evenmin met harde definities en grijpbare begrippen gewerkt wordt. Neem nou
Kees Waaijmans' 'godmenselijk betrekkingsgebeuren': een term waar ik best
mee overweg kan, maar waar Catharina dan weer van huivert. En zo komen we
nader tot elkaar.
Ik bezocht - als fotograaf - haar workshop SoulCollage® en was onder
de indruk van hoe dat ging. Je zoekt een uur lang plaatjes en knipt en plakt
daar je eigen kaart van. In een groepje, in stilte. Alleen al die stilte werkt heel
bijzonder, voor iedereen anders, maar in elk geval kom je ermee 'uit je
hoofd'. Daarna gaan ze die kaarten dan in groepjes van vier 'lezen' in een
aantal stappen. Het levert de kaartenmaker een nieuw inzicht op, over
zichzelf.
Al schrijvend merk ik hoe weinig vocabulaire ik heb om dit onder woorden
te brengen. Maar daar gaat het dan ook niet om. Juist niet.
Ik kan het je aanraden, zo'n workshop. Alleen, of kom met een groep - een
bijzonder verjaardagsuitje, of een activiteit in je
afdelingsstudiedag. Doen!
Catharina begeleidt het lezen van de kaart die de vrouw rechtsonder op
de foto gemaakt heeft. De drie andere deelnemers hebben elk een eigen
rol in dit proces.
5 september 2019
De lastpost komt in Amsterdam!
Al lang was het een wens: dat zo'n door iedereen gedragen
passie ook buiten Nijmegen bekend raakt. Wel, dit jaar gebeurt het: in de
Amsterdamse Dominicusgemeenschap, het mekka van de hedendaagse Nederlandse
kerkmuziek.
Op Goede Vrijdag gaat het gebeuren daar: het koor en dirigent Arjan van
Baest zetten zich in voor de muziek; de pastores Eva Martens en Juut Meijer
staan er garant voor dat De lastpost door de hele
gemeenschap gedragen wordt. En vanuit Nijmegen komt het Campuskoor
meezingen.
Des te beter komt het uit dat Hendrik Jan, Liesbeth Jansen en ik een 'basisversie' van De lastpost
ontwikkeld hebben - zingbaar in een uur,
en toch de essentie van het lijdensverhaal vertellend.
Zet vrijdag 10 april 2020 's avonds, Dominicus Amsterdam in je agenda;
Of kom op zondag 29 maart 12:30 naar de doorloop die het
Dominicuskerkkoor en het Campuskoor zingen in de Nijmeegse
Studentenkerk
En bovendien komt er nog een meerkorige uitvoering op de campus in
Nijmegen.
De Dominicuskerk in Amsterdam: van buiten onopvallend,
van binnen overweldigend in kleur, detail en sfeer. Wees er!
5 augustus 2019
Workshop koorzingen voor dummies en pros
Een jaar geleden voor het eerst, inmiddels al vijf maal gedraaid: de
koorzangworkshop. Eerst als onderdeel van de Radboud Summer School, toen als
activiteit in de introductie van nieuwe studenten, en sindsdien ook op een
paar festivals. Telkens weer leuk.
Wat doen de deelnemers? Staan, bewegen, loskomen, ademen, geluid maken,
toon maken, improviseren, een eenvoudige canon zingen, en een of twee
stukjes meerstemmige koormuziek - tot en met een trotse uitvoering voor de
videocamera. Welke stukjes muziek we doen hangt erg af van wat de deelnemers
blijken te kunnen: het moet van begin tot eind een ontspannen gebeuren zijn,
zowel voor de 'dummies' als voor de 'pros'.
Er zijn twee kneepjes van het vak, heb ik ontdekt. De eerste is: de lat
niet te hoog leggen. De tweede: zorgen dat er deelnemers durven komen. Zo
ontzettend veel mensen denken dat ze niet kunnen zingen terwijl ze helemaal
loskomen als ze dan toch meedoen. Heerlijk om mee te maken, telkens weer.
De "Choir Singing Workshop for Dummies and Pros" van de
Radboud Summer School 2019. Studenten van over de hele wereld. We
beginnen buiten en gaan dan voor het zingen naar binnen.
7 mei 2019
Kwartet treedt op
Al 37 jaar blokfluiten we met z'n vieren, maar optreden kwam er niet meer
van. Tot nu, en hoe! We oefenen ijverig voor een gevarieerd optreden, als altijd
alleen eigentijdse 'kunstmuziek', met tussendoor enige toelichting. Je bent
welkom!
Zondag 19 mei, 16:00-17:00 Aqua Viva, Heyendaalseweg 290, Brakkenstein, 6525 SM Nijmegen
Toegang € 5,-- inclusief koffie of thee.
De meeste blokfluitkwartetten zijn geschreven voor sopraan, alt, tenor, en bas. Voor sommigen klinkt een
blokfluitkwartet als een orgeltje, voor anderen als een a-capellakoor.
15 april 2019
De lastpost in het klein
Alweer het zesde jaar dat we de passie De lastpost, een veelstemmig
verhaal uitvoerden. Deze keer 'in het klein', een versie van één uur, in
principe zingbaar door één groot, goed en splitsbaar koor. Wij deden het met
anderhalf koor, en het werkte. Een mooie, intieme uitvoering in de
'thuisbasis' van het Campuskoor: De studentenkerk.
Inzingoefening door het publiek, om daarna "Begin" te
zingen, en aan het eind "Adieu". De noten worden boven het koor
geprojecteerd.
23 maart 2019
Vreemde vogel
Plotseling kom ik voor in een boek. En nog wel als 'vreemde
vogel'. Eindelijk erkenning ;-)
Maar het is een prachtig boek, in veel opzichten. Geschreven door Frans
Corten, al twintig jaar specialist in de begeleiding van hoogbegaafde
volwassenen. Kenmerkend voor zijn benadering is dat dat stempel 'hoogbegaafd'
niet zo relevant is. Het is meer dat je niet helemaal past omdat ergens een
uitzonderlijk talent je dwars zit. Of het zit niet jou, maar je omgeving
dwars.
Het heet:
Uitzonderlijk talent.
Gids voor hoogbegaafden, uitvinders
en andere vreemde vogels.
Frans, zelf minstens al die drie, schreef het in zeer toegankelijke taal
en gaf het een eigenwijze vormgeving.
Met als afsluiting interviews met vijf van die types. Waaronder ik dus.
Het boek is geïllustreerd met curieuze 'vreemde vogels', een soort
collages van oud metaal, door Marije van der Sande van TAMTAM
objektentheater
. Frans vond dit exemplaar wel bij mij passen.
9 februari 2019
Elianne is overleden
Langzaam raakten we haar kwijt, nu zijn we haar verloren.
Op 1 februari 2019 stierf mijn echtgenote Elianne Muller aan de gevolgen
van multiple sclerose. Haar lichaam liet haar eerder in de steek dan haar
geest; lange tijd kon zij nog schrijven. Totdat ook dat niet meer ging, twee
jaar geleden, en ze naar een verpleeghuis verhuisde. Het laatste jaar van
haar ziekbed was ze op een wonderlijke wijze gelukkig, lachte graag en veel,
en hield ervan om toegezongen te worden ook al kon ze niet meer spreken.
We hebben veel waardering voor de professionele, zorgvuldige en
liefdevolle wijze waarop Elianne verpleegd werd in de
Veste Brakkenstein. Wij zijn het personeel bijzonder dankbaar.
Blogje 1 mei 2017: Droef afscheid, bitter practicum
Elianne hield van groen tegen blauw. Ze is begraven in
haar trouwjurk. Eva gebruikte de vogel daaruit in de rouwkaart (pdf).
21 december 2018
Drie kerstliedjes doorgecomponeerd
Inmiddels schreef ik drie koorversies van oude Nederlandse kerstliedjes.
Ik heb ze doorgecomponeerd: de zetting is bij elk couplet anders -
maar wel gebaseerd op de originele melodie. Daardoor is er voor koor en
publiek muzikaal heel wat aan te beleven. In het laatste van de drie zingt
het publiek zelfs 'Benedicamus domino' met de sopranen mee.
Ze zijn uitgevoerd door het
Campuskoor op de FFTR-kerstborrels
van 2011, 2014 en 2018 - wat de kwaliteit van de uitvoering helaas niet ten
goede kwam: het is warm en rumoerig, de akoestiek is belabberd en de
buitenlandse zangers zijn al weg. Maar toch: we hebben opnamen.
De zettingen blijken overigens lastiger dan ik verwacht had. Ik denk dat
het de vreemde toonladders en de lastige teksten zijn. Wie maakt een betere
uitvoering en neemt die op? Ga je gang & stuur een opname!
Zie de teksten, partituren, oefenmixen en video's:
Jaren geleden al bedacht, nu kwam het er dan eindelijk van. Deelnemen aan
de fameuze Kurt Thomas Cursus. voor koordirigenten, voor het 51ste jaar
verzorgd door het Utrechts Conservatorium. Negen dagen lang in de leer bij
de beste docenten, temidden van negentig medestudenten. Een belevenis!
Ik werd geplaatst in groep B, die bestond uit gevorderde
amateurdirigenten (zoals ik) en ervaren vakmusici die begonnen met
dirigeren. Dat werkte wonderwel. Twaalf cursisten die samen een koor vormen
en om beurten dirigeren, letterlijk op de vingers gekeken door de docenten.
En 's avonds met z'n allen het tachtigkoppige koor vormen voor de vijf
studenten van groep E.
Ik heb, als dirigent, heel veel geleerd. En, onverwacht, ook als
onderwijsadviseur. Hoe werkt zo'n masterclassconstructie in de praktijk? Hoe
leer je van zes flink verschillende docenten? Hoe is het überhaupt om eens
een keer een cursus te volgen in plaats
van te 'geven'?
Met veel dank aan de Stichting Veelstemmige Verhalen.
En: volgend jaar weer!
Willibrord in de leer: een masterclasssessie van 12
minuten onder leiding van koordirectiedocent Louis Buskens. De overige
studenten van groep B1 vormen nu het koor.
Zie een
fragmentje
2 juli 2018
Campuskoor, altijd wat te beleven
Door alles heen hobbelt het Campuskoor, inmiddels Campus Choir, gewoon
door. Soms is het koor groot, soms klein, soms zingt het prachtig, soms, eh,
moeilijk. Maar het is een constante bron van kleine of grote activiteitjes,
met meestal muziek die ik op maat schrijf. Liefst helemaal nieuw, op nieuwe
tekst. Of een arrangement, om een bestaand lied zingbaar te maken voor een
eenvoudig acapellakoor.
Bekijk de teksten, partituren, achtergronden, opnamen:
Ederlezi, gezongen bij de film Time of the Gypsies
Vois sur ton chemin, bij filmvertoning Les Choristes
De lastpost, eine vielstimmige
Geschichte, in three languages
Onze kracht, een Onzevader op tekst van Huub ter Haar
Vijg, bij de installatie van studentenpastor Eva
Over de liefde, liefdeslied bij de Roze Viering 2016
Koorweekendrepetitietje. De mannen zingen zo lomp dat
je de vrouwen niet meer hoort. Wat meer nederigheid, mannen! En wat
subtieler passie. Alsof je ze aanbidt. Het werkt. En leuk is het ook.
25 maart 2018
De lastpost, elk jaar verder
En voor het vijfde jaar op rij hadden we een bijzondere uitvoering van de
passie De lastpost, een veelstemmig verhaal. In 2012 gestart om
een eigentijdse passie tot stand te brengen, is het nu een doorlopend
programma met jaarlijkse uitvoeringen.
Met telkens een ander accent. Dit jaar letterlijk: we hebben de
meertaligheid verkend. Veel delen van de passie zijn vertaald naar het
Engels of het Duits, zingbaar op dezelfde noten. Het leverde een uitvoering
die aansluit bij de almaar toenemende internationaliteit van de
campuspopulatie.
Een ander concept dat we hebben uitgeprobeerd: het tweede koor als een
'scratch' door ervaren zangers - thuis studerend, op zaterdag repeterend, op
zondag uitvoerend; afgewisseld door het campuskoor, dat er met zijn beginnende zangers
drie maanden op gerepeteerd heeft. Behalve 'scratch' was het
ook wel 'stress', maar uiteindelijk leverde het een prachtige uitvoering waarin de
meerkorigheid goed werkte.
Hoe verder volgend jaar? Een verkorte versie schrijven, gemakkelijker uit
te voeren door één koor? Uitvoeringen buiten Nijmegen van de grond
krijgen? We zullen zien!
"En mijn voeten hoe ze zoeken, vinden geen grond". Nu
gezongen in het Duits, met Engelse vertaling in de ondertiteling.
12 juni 2017
Campuskoor zingt Les Choristes
Cultuur op de campus vertoonde de prachtige film "Les
choristes" (de koorzangers) over een miskend componist die als schoolmeester
in een verschrikkelijk strenge kostschool de jongens redt door hen te laten
zingen. Bij uitstek een film om met échte koorzang te omlijsten. Iets voor
het Campuskoor?
Natuurlijk. Maar het viel nog niet mee. Vrijwel alle muziek is gezet voor
één- of tweestemmig sopraan met een enorm orkest eronder. Hoe maak je daar
koormuziek van? Ik begon met goed luisteren, en proberen die orkestpartij te
reduceren tot een of twee mannenstemmen. Maar dat werd onzingbaar. Dan maar
een nieuwe, doorlopende baslijn in mijn eigen stijl. Lekker zingen!
Als klap op de vuurpijl weigerde de projector na de pauze. Wat nu?
Koorzangworkshop voor het gehele publiek. Tien minuten lang, tot de
projector het weer deed. Leuk, vond iedereen. En echt. Je moet zingen om
zo'n film te snappen.
Vandaag verhuist mijn vrouw naar een verpleeghuis. In twintig jaar tijd
heeft de multiple sclerose haar lichaam en geest zozeer aangetast dat ze
niet meer thuis verzorgd kan worden. Aanvankelijk ervoer ze de diagnose als een soort opluchting: eindelijk duidelijkheid over de tot dan toe
almaar wisselende klachten. Maar gaandeweg heeft de ziekte verwoestend
toegeslagen - letterlijk, als je de MRI-scans ziet.
Gaandeweg heb ik steeds meer taken van haar overgenomen, ben zaken voor
haar gaan regelen, heb het huis laten verbouwen, en ben ten slotte
terechtgekomen in de positie van mantelzorger voor dag en nacht, bijgestaan
door thuishulpen, onze dochters, familie, vrienden en buren. Totdat ook dat
niet meer ging en de wachtlijst crisisopvang werd. Gelukkig komt ze nu toch
op de door haar en mij verlangde plek terecht, in het verpleeghuis om de
hoek.
Mijn koor hield me op de been, maar mijn onderwijsadvieswerk heeft er
flink onder geleden. Toch heb ik op een vreemde manier ook veel geleerd. Nu
ik me steeds meer beweeg in het medisch onderwijs, was dit ook een soort
langlopend practicum. Hoe werken die medici en paramedici eigenlijk? Hoe
gaan ze om met hun patiënt en haar begeleider? Hoe professionaliseren ze
zichzelf en elkaar?
Ik heb het allemaal van heel dichtbij gezien. En ik zal waar dan ook mijn
waardering uitspreken over wat ik gezien heb. Over hun vakbekwaamheid, hun
inzet, en hun aandacht voor de mens. En over hun vermogen om om te gaan met
de beperkingen die hun van bovenaf worden opgelegd. Bezuinigen op de zorg?
Bizar.
Nu ik mijn werk weer op kan pakken ben ik blij dat ik een klein steentje
kan bijdragen: er voor zorgen dat er zulke goede dokters en verplegers
blijven komen.
Als koordirigent kom je nog eens ergens. Vandaag was ik bij multitalent
Judith Campman, student Kunstbeleid, regelneef in talloze besturen en
commissies, en vooral bekend als harpiste.
Ze speelt op de dodenherdenking van de universiteit, waar ook het
Campuskoor zingt. Wellicht konden we iets combineren, zo was het idee.
Het wordt het aangrijpende "Wat ik gewild heb" van Antoine Oomen, op de al
even aangrijpende tekst van Huub Oosterhuis.
Alleen al het van dichtbij horen van een harp vergeet je nooit. Werkelijk
een betoverend instrument. En Judith zingt er dan nog moeiteloos een
koorstem doorheen, opdat we een idee krijgen hoe het gaat klinken. Nou,
aangrijpend, reken daar maar op.
Er komt veel bijzonders samen. 1) Er zijn duidelijke plannen zijn om de
passie De lastpost op de HAN uit te voeren; 2) Eva Martens, oud-koorlid,
wordt aangesteld als pastor van de HAN-studenten; en 3) ze vraagt mij een lied te
schrijven voor het Campuskoor, voor in haar installatieviering. En het gaat
over het verhaal van Zacheüs - dat ik 4) als klein kind het mooiste
bijbelverhaal vond.
Zacheüs was klein en durfde niet voor te dringen. Hij klom in een
vijgenboom. Als graaiende belastinginner werd hij veracht - dat alles
volgens de evangelist Lucas. Totdat Jezus uitgerekend bij hem ging eten.
In Eva's liedtekst bespot Zacheüs zichzelf: "vijg, ekster, kakkerlak,
minder dan een mier". Ik heb er de scheldwoorden van de menigte van gemaakt;
daarop
heb ik het lied gebouwd; met een slot dat door de gemeente meegezongen
wordt. Het werkte! Twee keer gezongen zelfs, tijdens de dienst.
Normaliter wil een koor geen pottekijkers bij een repetitie. Maar dochter
Eva regelde een uitzondering voor me: ik mocht zomaar een hele avond
meekijken, met de partituren in mijn hand gedrukt. Bij Dekoor, een
van de beste studentenkoren van Nederland, zoniet wereldwijd. Ze oefenden
voor hun optreden op Sziget.
Ik heb veel gezien, geleerd en genoten. Dank, DeKoor!
Dekoor: 32 zangers, dirigent, combo. Solisten zingen
versterkt. Pop, jazz, en dat dan zeer close harmony. Technisch perfect,
vol energie, aanstekelijk. Zelfs als je - zoals ik - niet van pop of
jazz houdt.
13 mei 2016
Over de liefde
Over twee weken is het Roze Week, met daaraan voorafgaand de Roze Viering
in de Studentenkerk.
Dit jaar gaat Frits Hendriks voor, en hij noemt de viering Over de
liefde, naar het gedicht dat hij voor de gelegenheid schreef, en dat ik
vervolgens op zijn verzoek op muziek zette, voor het Huygenskoor, dat het in
die viering zal komen zingen.
Geen kleinigheid, zo'n broos onderwerp, in een kerkdienst. Ik heb
geprobeerd er een teder lied van te maken. Godzijdank zingt het
Huygenskoor het nog veel tederder dan ik had durven hopen. Een hele eer, als
er zoiets gebeurt met je noten.
Het zal een mooi contrast maken met het bruiloftslied dat het Campuskoor
komt zingen, en het Kyrie door het zondagse koor. Wees er!
Huygenskoor
zingt Over de
liefde, onder leiding van Nora Locht.
Roze Viering "Over de liefde", 29 mei 2016,
Studentenkerk.R
21 maart 2016
De passie en de slinger
Opnieuw bezorg ik met hart en ziel De lastpost. Twee keer dit jaar!
Gisteren was de uitvoering in de Ontmoetingskerk. Toen we
De lastpost schreven was meteen al het idee: ook een gemeente of
parochie zou dit moeten kunnen uitvoeren. De Ontmoetingskerk durfde het aan,
samen met het Campuskoor en het Huygenskoor. Maar liefst zeven koren,
acteurs, en een indrukwekkende verzameling hard werkende ondersteuners, en
niet te vergeten het publiek, hebben er een prachtige en waardige
passie van gemaakt.
En dan, aanstaande donderdag, de uitvoering op de campus. Ditmaal in het
Huygensgebouw. Daar hangt de slinger van Foucault, die niets met die passie
te maken heeft, maar wel erg fascinerend is, en die door Eva in de poster
verwerkt is. Bij de generale hadden we een magisch moment: het licht viel
uit en de enige plaats waar nog een beetje licht was, was de slingertafel. En
dan zingen!
Magisch repetitiemoment: Campuskoor en Huygenskoor
zingen rond de slinger in een donker
Huygensgebouw. Foto door Bart Notelaers.
Zie de slinger
slingeren
(en aantonen dat de aarde draait).
27 november 2015
Repeteren in de cloud
Vijf jaar geleden wees een van de studenten uit m'n koor me op
Noteflight. Op het oog het zoveelste partituurprogramma, maar met één groot
verschil: het werkt in de cloud, op elke computer. Je hoeft niets te
installeren, en wie andermans partituren wil zien en horen hoeft slechts de
link te hebben.
Het leidt tot een andere manier van repeteren. De koorleden oefenen
buiten repetitietijd niet van papier, maar door de online partituur te
openen, lezen, en afspelen, liefst zelf meezingend.
Ik maak ook oefenpartituren: een kopie van de gewone partituur, maar dan
met een verschoven balans waardoor bijvoorbeeld de tenorpartij extra luid
klinkt en de andere partijen zacht.
Canon, dat betekent regel. Je zingt samen een liedje, maar dan met
speciale regels. De bekendste is: zing hetzelfde, maar begin na
elkaar, op het goede moment, en ga door. Vader Jacob,
bijvoorbeeld.
Canons zijn prettig als inzingoefening in de koorrepetitie. De koorleden
leren ze snel uit het hoofd en daarna kun je gaan variëren met tempo,
dynamiek, expressie, plaats, beweging, noem maar op.
Maar één ding zat me nooit lekker: sopranen en tenoren zingen graag hoog,
alten en bassen laag. Zijn er geen canons waar dat mee kan? Dus met een
extra regel sopranen en tenoren vijf tonen hoger?
Het kostte me drie dagen om er een te maken. Het kostte het koor drie
minuten om 'm in te studeren. En daarna: zingen maar. Zeer tevreden
koorleden. En zoveel interessanter dan een gewone canon.
Leer eerst allemaal de 8 maten van de bassen uit je hoofd.
Laat de sopranen en de tenoren een kwint hoger zingen.
Zet op het goede moment op de goede hoogte in.
Blijf herhalen naar believen.
Stop als de bassen aan het eind zijn.
31 maart 2015
Concert flink anders dan anders
De passie die ik de afgelopen jaren met twee vrienden schreef, gaat
opnieuw in concert. Maar niet een grootse première zoals vorig jaar, nee,
meer gericht op de doelgroep. Dat zijn jongeren, met name de zangers zelf,
maar ook het publiek. En die komen niet naar een traditioneel concert, en
nog minder naar een kerk.
Op de kerstborrel ontstond het idee: waarom niet hier? In het hart van de
campus, naast de eetzaal, direct na etenstijd, vrij rondlopen, veel te zien,
te horen en te doen, gratis toegang, vooraf koffie, achteraf drankje.
Het idee was inspirerend genoeg om in drie maanden alles van de grond te
krijgen. Komt het zien, horen, en meemaken,
donderdag 2 april 19 uur.
Maar het idee is niet alleen inspirerend, het is ook wetenschappelijk
onderbouwd. Dochter Eva bestudeerde op school al hoe het komt dat de
klassieke traditie de jongeren niet meer bereikt, en wat je eraan zou kunnen
doen. Inmiddels is ze aan de UU afgestudeerd op dit onderwerp en brengt ze
het in de praktijk bij TivoliVredenburg, onder meer met het succesvolle
programma Pieces of Tomorrow.
Eva's
verhelderende scriptie:
Het klassieke concert herzien / een nieuwe klassieke
concertpraktijk. Theorieën, strategieën en concepten van wetenschappers
en Nederlandse muziekprogrammeurs.
De trappenhal van het Erasmusgebouw, tamelijk onfotografeerbaar.
Overmorgen staat het hier vol met zangers én publiek. Wie waar staat, en
wie wat doet, dat verandert tijdens dit concert regelmatig.
23 november 2014
Puer natus - als een ezel?
Campuskoor Veelstemmig - groot geworden met een passie - wil nu
kerstliedjes zingen. De bekende Britse natuurlijk, maar ook wel stukken waar
wat aan te beleven valt; en niet te moeilijk.
Afijn, voor mij genoeg smoes en reden om weer zelf wat te gaan schrijven:
een arrangement van Een kind geboren te
Betlehem. Dat lied is zeker zeshonderd jaar oud. Een melodie die zo
in elkaar steekt vereist respect. Zeven coupletten, hoe maak je daar een
spannend stuk van voor een informeel studentenkoor? Wat werkt prettig op een
repetitie? Kan een koor als een ezel
zingen?
We gaan merken, de komende weken, of het gelukt is. Wie weet komt er wel
een opname.
In 2007 tekende dochter Eva deze illustratie voor het
Kinderkerk-kerstspel
De
wonderwol
. Het moest er erg koud uitzien. Met volstrekt ongeschikte
doeken. Opdat de kinderen, etc...
2 november 2014
De zwevende hemel
De kinderkerkgroep bestaat niet meer. Maar nu zijn het de studenten die
elk jaar een kinderkerstspel uitvoeren. En zo hoort het!
Vorig jaar met honderd kinderen, dat paste maar net.
Onder leiding van pastor Eva Martens hebben ze De zwevende hemel gekozen,
een spel dat ik 8 jaar geleden schreef. Leuk!
Het spel knipoogt naar het toen net verschenen Google Earth. Alle
kinderengelen zitten in een hemel die ze kunnen verplaatsen door gezamenlijk
met hun vleugels te wapperen. Door het 'aardvenster' zien ze wat er gebeurt
in de timmerwerkplaats, Nazerets dorpsplein, de herberg en het schuurtje.
Engel Gabriël is helemaal verrukt van het Grote Plan Gods, maar criticus
Lucifer ziet het helemaal mislopen. Uiteindelijk zorgen de
kinderengelen dat het allemaal goed komt.
De zwevende hemel, 2006, met de beide engelen in debat. Achter Gabriël het 'aardvenster',
een soort toneel op toneel. Rechts Lucifer.
25 juli 2014
Intriguingly weird
Welaan! Een blokfluitensemble van het
Utrechts Centrum voor de Kunsten
gaat mijn kwartet "A Short History of Life" uitvoeren. En, zo
vertelt hun artistiek begeleider, Sascha Mommertz, en passant ook m'n
eerste "Kwartet voor blokfluiten".
Dat is een hele eer, en bovendien een lang gekoesterde wens: dat ik de
beide kwartetten eens zorgvuldig ingestudeerd uitgevoerd mag horen. En een
repetitie bovendien. Zodra ik de uitvoeringsdatum weet zal ik dat hier
natuurlijk luidkeels aankondigen.
Dit alles was een mooie aanleiding om de rubriek 'composities' eens te
reorganiseren. Met een goed adres ook:
www.willibrordhuisman.nl/composities. Een bonte verzameling, dat wel.
Voor "A Short History of Life", daterend uit 1996, ben ik in papieren mappen
gaan zoeken. Ik vond een recensie die indertijd verschenen is in The
Recorder Magazine. De auteur besluit met de kwalificatie 'an
intriguingly weird composition'. Dat kan ik me voorstellen - al heb ik het
kwartet nog nooit gehoord. Maar daar komt dus verandering in. En misschien
wel een opname.
Teruggevonden: een thematische analyse, met
kleurpotlood. De noten schreef ik toen al wel per computer: met een
tekenpakket!
18 juli 2014
Dekoor: wereldkampioen jazz en pop
Als bescheiden sponsor, tevens vader van de voorzitster, ben ik best een
beetje trots op Dekoor Close Harmony. Dit Utrechtse studentenkoor won
op de
World Choir Games opnieuw de eerste prijs in de categorieën jazz en
pop. Gefeliciteerd!
Nu houd ik weinig van popmuziek en helemaal niet van jazz, maar toch. Ze
zingen duizelingwekkende close harmony-arrangementen, en dat doen ze zowel
virtuoos als perfect. Je weet niet wat je hoort; en: je weet niet wat je
ziet. Uit hun 'show', geheel uit het hoofd gezongen, spat het enthousiasme.
Ze kunnen overigens méér dan close harmony. Twee keer hebben ze een
uurtje repetitie besteed aan het instuderen en meteen voor de camera
uitvoeren van liederen uit mijn passie
De lastpost. Wel even andere muziek,
maar het leverde meteen overtuigende opnames. De eerste (Die dag), nu
2000 keer bekeken, heeft een flinke duw gegeven aan het passieproject.
Vandaag trouwden Eva en Remco. En niet zomaar; nee, in een dienst in de
Studentenkerk. Eva zong vorig jaar mee met De lastpost, Remco is er de
PR-functionaris; dus er was alle reden voor een goed lied.
Ze vroegen Frits Hendriks en mij om het lied te schrijven, en het koor
van De lastpost én het vaste koor van de Studentenkerk én alle aanwezigen om
het lied te zingen. En zo gebeurde.
Frits en ik gingen op theevisite bij het stel om te zien wat voor lied
het moest worden. Lezingen: een fragment uit het Hooglied en het verhaal van
de Emmaüsgangers. En ook: hoe kijken jullie zelf tegen jullie huwelijk aan?
En tegen elkaar?
Frits maakte een schitterende tekst en ik heb die deels statig, deels
vrolijk op muziek gezet. Helaas hebben we nog geen opname. Maar je kunt wel
de tekst lezen en de partituur afspelen.
Beschaamd verwaarloos ik deze webstek nu al anderhalf jaar. Gelukkig
loopt mijn onderwijsadvieswerk vanzelf door; dat gaat zelfs almaar beter.
Mijn werk aan de Radboud Universiteit is nog veel interessanter geworden nu
ik bijdraag aan de omvangrijke herziening van de medische opleidingen; mijn algemenere advieswerk en de trainingen rondom
toetsing, peer review en onderwijstechnologie loopt prima; en
de opdrachtgevers voor wie ik als zelfstandige werk blijven van mijn
diensten gebruik maken.
Waarom dan niks op deze website? Geen tijd.
Ik werk namelijk nogal bezield, zoniet bezeten,
aan de nieuwe passie De lastpost, een veelstemmig verhaal; een project
dat qua werk en betekenis voor mij vergelijkbaar is met mijn promotie. Ik
ben er twee jaar geleden zelf aan begonnen, eerst als componist, al gauw ook lobbyist, daarna
bovendien webredacteur en webmaster, toen ook de trotse dirigent van het
bijbehorende studentenkoor - en dat allemaal als autodidact.
Het
'proefschrift' is grotendeels af: anderhalf uur muziek, twee centimeter
koorpartituren, bonte website, vijf koren, zeventig zangers, grootse première.
Met dank aan alle mensen die zich voor dit project inzetten.
Een gloednieuwe passie: nieuwe teksten, alledaags
Nederlands, gebaseerd op het Matteüsevangelie, gericht op jongeren
waarvan velen het lijdensverhaal niet kennen. Nieuwe 'modern-klassieke'
muziek voor koor zonder begeleiding en zonder solisten. Voor concertante
uitvoering én voor gebruik in liturgische context.
Vijf studentenkoren voeren de première uit, scènisch,
grotendeels uit het hoofd zingend. Molenstraatkerk, 13 april 2014;
reserveer
snel.
3 november 2013
Met de rug naar het koor
Het 'zondagse' koor van de Studentenkerk zat enige tijd zonder dirigent.
Of ik twee maanden wilde invallen. Wel, ik voel me daar thuis, dus ik heb
dat graag gedaan. Aanvankelijk onzeker, maar gaandeweg met gemak en plezier.
De diversiteit van de muziek, die beviel me wel. Hoewel: er waren ook
stukken bij waarvan ik me werkelijk niet kan voorstellen waarom díe noten
boven díe tekst gezet waren, of andersom. Het aantal lettergrepen klopte,
dat was het zo'n beetje. En dan wordt het lastig: onbegrepen muziek
overtuigend laten klinken. Toch doen!
Ik had ook een agenda, of een ideaal, hoe je het noemen wilt. Op zondag
dient die muziek te werken, als een
onderdeel van de liturgie die door iedereen gevierd wordt. Dus zijn er veel
liederen die door de kerkgangers gezongen worden - en daar wilde ik extra
aandacht aan besteden. Op de repetitie dirigeer ik het koor, op zondag de
kerkgangers - met de rug naar het koor. Dat duurde ook een paar diensten,
voor ik dat in de vingers had.
Maar het waren mooie repetities en fijne vieringen. Met de mooiste aan
het eind: de belijdenis van twee studenten. Eén had als uitgangspunt van
haar belijdenis het lied "Korn das in die Erde", dat ze van huis uit kende.
In de Dorisch toonladder, zo mooi. En dan van harte gezongen door iedereen.
Het vaste koor van de studentenkerk, hier nog met Jurriaan Schoffelen,
die na vijftien jaar afscheid nam. Inmiddels heeft Sophia Brink het
stokje overgenomen.
5 maart 2013
Concert: een gloednieuwe passie
Sinds een jaar schrijf ik samen met twee tekstschrijvers een compleet
nieuwe passie. Een groot muziekstuk voor koor, waarin het lijdensverhaal
wordt verteld. Maar niet zoals Bach het deed: wij schrijven voor studenten
en andere graagzingende jongeren, waarvan velen het verhaal helemaal niet
kennen.
Dat betekent: alles opnieuw bedenken; en tegelijkertijd recht doen aan de
tekst van Matteüs en aan alles wat daarover bekend is. En ook: muziek die je
graag zingt en die op de repetities al klinkt.
Inmiddels zijn zeven delen af (van de 25), er is een stichting opgericht,
een website, commissies, een projectkoor, etcetera. En een titel: De
lastpost, een veelstemmig verhaal.
En: binnenkort, 24 maart 2013, 15:30, Dominicuskerk: een concert waarin we die
eerste delen uitvoeren. Dat wil je niet missen.
Zie de poster, bezoek www.delastpost.nl,
lees en hoor alvast de muziek, reserveer plaatsen, en breng al je vrienden
en familie mee. Welkom!
(Ah ja, en mijn 'zakenrelaties', die krijgen natuurlijk vrijkaartjes. Wat
dacht je.)
24 maart 2013: het projectkoor zingt de eerste zeven delen. Bekijk de
videoreportage van het concert op de website van De lastpost.
1 maart 2013
Wentelend logo
Mijn 'eenmanszaak' heeft twee namen. Dat
kon, zei de man van de Kamer van Koophandel; en meteen besloot ik dat ik
daar gebruik van zou maken. Twee ogenschijnlijk totaal verschillende
activiteiten: onderwijsadvies en werken met amateurkoren.
En: het gaat, het werkt. Het advieswerk geeft me de financiële ruimte om
in mijn muziekwerk te investeren; en door het vele contact met studenten zie
ik wat hen bezielt en bezorgt - wat dan weer mijn onderwijsadvies verrijkt.
En ook: ik krijg met gemak en plezier een kerk vol mensen aan het zingen;
en met dezelfde energie leid ik een workshop voor docenten over
toetskwaliteit. En nog een: of het nu gaat om een onderwijsontwerp of om een
avondvullende passie: beide vereisen veel
ambacht, maar ook creativiteit.
Wentelend logo: meteen al bedacht, pas onlangs gemaakt. Helaas werkt het
niet op offertes en facturen - noch op papier, noch in pdf; daar staat
het logo dan in de meest relevante stand.
Maar nu zie je het dan toch.
28 december 2012
Niet met mirre, wierook, goud
Als kind vond ik het al raar: "Driekoningen, geef mij een nieuwe hoed!"
Als kinderkerkschrijver besloot ik, twaalf jaar geleden: ik schrijf zelf
wel een liedje, dat wél ergens over gaat. Het werd Sjaloom, salem,
saluu!, geschreven voor een kinderkerstspel, maar ook om ermee langs de
deur te gaan. De 'u' in het liedje is naar keuze de pas bevallen maagd
Maria, of degene die nietsvermoedend de deur open doet; om dan te smelten.
Dochter Eva en vriendinnen Suze en Sabine trokken de wijk door,
heel slim met een stapeltje partituren, want iedereen wilde natuurlijk weten
wat dat voor liedje was. Ze kwamen rijk thuis.
Afgelopen kerst speelden we in de Studentenkerk 'Koning zonder kroon', een spel dat van het liedje afgeleid is. Zeventig onderkoningen knipten
ijverig stukken uit hun kroon om de drie koniningen te helpen. Ondertussen
studeerden hun kamelen vrolijk het liedje in om het op reis te kunnen
zingen, de ster achterna. Die wijst de weg, naar u!
Vijf weken geleden vroeg Anna, uit Studentenkoor Hark!, me of ik niet kon
invallen als dirigent van Basta.
Basta is een van de koren van de
Cenakelkerk. Oei! Kan ik dat wel? Anna vond van wel.
Spannend was het zeker: één repetitie en dan meteen de mis dirigeren. En
een katholieke mis, dat gaat best wel anders dan een Studentenkerkdienst,
qua koorzang. Er wordt heel veel gezongen, soms maar een paar woorden. Een
paar keer begon het koor voordat ik doorhad dat ik iets moest aangeven...
Maar het ging wel goed, dus heb ik nog vier repetities en nog een mis
gedirigeerd, met veel plezier. Basta zingt goed en Noud Smeets, de
pianist/organist is onovertroffen; en ook het kerkvolk zong enthousiast mee
zodra ik het
zwaaiend vroeg. Lelijke muziek, gewone muziek, oude muziek; en... mooie,
écht bijzondere muziek van Hanneke van der Grinten, de vaste dirigent.
Een inspirerende ervaring. Dankjewel, Basta!
12 november 2012
Tijdreizen: een naamveld uit Hamelen
En plotseling kreeg ik een prachtig boek toegezonden over de geschiedenis
en cultuur van Velden. Waar had ik dat aan te danken? Aan mijn vader, Jan
Huisman, hoogleraar Oudgermaanse talen. In 1965 schreef hij een artikel over
de overeenkomst tussen plaatsnamen in de omgeving van Velden en plaatsnamen
in de omgeving van Hamelen. Voor het Veldens boek had ik een kopie verzorgd, want het artikel is nergens meer te vinden.
Al scannend raakte ik gefascineerd door het onderwerp. Hamelen? Dat
kennen we toch van het sprookje van de broers Grimm? Nu weet ik uit eigen ervaring
dat je kinderen kunt betoveren met overtuigend blokfluitspel; met ratten heb
ik het nooit geprobeerd. Maar er zit meer waarheid achter, zo blijkt.
In de dertiende eeuw heerste er rond Hamelen hongersnood en overbevolking; grote
groepen mensen trokken weg uit de streek, naar gebieden die tot dan toe
onontgonnen waren. Hun nieuwe nederzettingen noemden ze vaak naar de
plaatsen waar ze vandaan kwamen. Zo ook in Noord-Limburg? Een verklaring
voor de overeenkomst van maar liefst 19 plaatsnamen, zo stelde mijn vader.
Verder lezen:
- Wikipedia: de
Duitse verschilt flink van de
Nederlandse en de
Engelse;
- J.A. Huisman, 1965, Migration zweier Namenfelder (PDF,
8MB);
-
Veldens boek gepubliceerd; met dank aan Tom Doesborg.
1 november 2012
De lastpost, een stoutmoedig project
Stoutmoedig of overmoedig? We zijn inmiddels tien maanden bezig met het
schrijven van een échte passie. Maar wel met een geheel nieuwe tekst, in
modern Nederlands, gericht op jongeren van deze tijd, voor meerstemmig koor
a capella, en dat dan weer conform het Matteüsevangelie.
We, dat zijn Hendrik Jan Bosman en Liesbeth Jansen, beiden theoloog en
dichter; en ik, als amateurcomponist en voorlopig dirigent. Plus inmiddels
een dertigtal anderen die meepraten, meedenken, meeorganiseren, besturen,
zingen, tekenen, facebooken, etcetera.
We maken het zó, dat het zowel liturgisch kan worden gebruikt (in kerken,
in de Goede Week) als in concertvorm kan worden uitgevoerd, zoals dat met
Bachs Matthäus gebruikelijk is. Maar misschien zijn er ook wel
creatievelingen die er scenische opvoeringen van maken.
Eerst maar eens schrijven; voorwaar geen sinecure; mijn schrijfsnelheid
is gemiddeld één maat in 15 minuten. Maar toch: het grote raamwerk is er, en
de eerste delen zijn klaar, en de zangers van het Lastpostkoor zijn er zeer
over te spreken.
Als we zo door kunnen gaan betekent dit, dat het stuk in voorjaar 2014,
misschien zelfs pas 2015, af zal zijn. In de tussentijd gaan we losse delen
eruit uitvoeren. Studentenkoor Hark! beet het spits af, met de
dodenherdenking op 5 november 2012.
- Kijk, luister op de
website van De
lastpost, een veelstemmig verhaal;
Zie de foto: Hark! bewierookt de winnaars van het
sporttoernooi met een stemmig, vierstemmig, Wilhelmus. Het werkt: ze houden
eerbiedig hun hand op hun hart.
Het was toen nog een hele toer om aan de enige mooie zetting
van het Wilhelmus te komen; maar dat is gelukt. Nu extra actueel omdat het
Wilhelmus dat ze in London spelen zo lelijk is.
Dit jaar lauweren we opnieuw de winnaars. Ze krijgen na het
Wilhelmus ook nog een vierstemmig Lang zullen ze leven.
Zing je ook in een koor? Lees, hoor en gebruik dan de partituren op de
website van Hark!:
Dertig jaar geleden startten we, vier Nijmeegse studenten, een
blokfluitkwartet, dat zich speciaal zou toeleggen op eigentijdse
blokfluitmuziek. Eigentijds betekende toen vaak: niet om aan te
horen, zo nieuw. Om twee tonen tegelijk uit één blokfluit te halen, had je
speciale grepen nodig. Vandaar onze naam: de Kunstgreep. We gaven concertjes
en lieten zelfs een artistieke foto maken.
Nog altijd komen we af en toe bij elkaar en dan spelen we wat. De
ambities zijn bijgesteld en de muziek is nu beter aan te horen, maar dat
geldt voor alle muziek van tegenwoordig: de jaren zeventig zijn echt
voorbij.
Onlangs vierde Frans het tienjarig bestaan van zijn
Werk en Waarde (hij begeleidt hoogbegaafde volwassenen die begeleiding
nodig hebben (en dat zijn er nogal wat)). Voor de gelegenheid schreef ik het
blokfluittrio "Gaande de weg". Je kunt het lezen en horen, naast de twee
eerdere stukken voor vier blokfluiten, op de pagina composities.
24 mei 2012
Pinkstergeest
Op de rommelzolder van de Kinderkerkwebsite - nu 15 jaar oud - vind je
nog eens wat.
Speciaal voor deze week: Pinksteren 2003, op z'n Kinderkerks. Ik had 20
minuten om het voor te bereiden en nam mee:
drie flesjes
een ventilator
stroken crepepapier
een oude Kinderbijbel
aan afdruk van Biblija.com
En zie wat een hoop zinnigs je daar mee doen kunt. "Ein Brausen vom
Himmel als eines gewaltigen Windes", zo vertaalde Luther het. Wij maakten
een Kinderkerkvertaling die vanzelf op je neerdaalt.
20 april 2012
Goedemorgen, Mama!
Moederdag komt er weer aan. En wat wil je dan als kind? Een liedje zingen
voor je moeder natuurlijk. Een mooier cadeau is er niet.
Voor dochters Judith en Eva schreef ik veertien jaar geleden zo'n liedje.
Je zingt het bij het ontbijt-op-bed, met het ontbijtje in je hand.
Voor moeders die het meemaken is het wel oppassen geblazen: bij de
laatste zin smelt je.
Probeer maar. De nichtjes zingen het voor je voor.
30 maart 2012
Goede Vrijdag met soldaat en tuinaanleg
Topdrukte in de Studentenkerk. De studenten die het
passieproject van 2013/2014 begeleiden,
gaan ook bijdragen aan de komende viering van Goede Vrijdag. Iets heel
bijzonders, want sommigen hebben nog nooit een viering in de Studentenkerk
meegemaakt. We buigen ons over de teksten van Jesaja en Johannes. Hoe gaan we
die lezen? Gaan we ook wat doen?
Gelukkig brengt de kinderpaasviering van paaszaterdag uitkomst.
De nieuwe morgen breekt aan, middenin de kerk, in een tuin, die
eerst dor en droog is, en die later gaat bloeien - doordat de kinderen
bloemen maken. En die tuin, die maken we dan al tijdens de Goedevrijdagviering. Waar
vervolgens Yentl doorheen gaat lopen, die als soldaat-bij-het-kruis
Longinus' lied zingt, op tekst van Hendrik Jan Bosman.
En dan is het eerst nog palmpasen, met de welbekende
intocht van de
kinderen, met
hun beste jassen op de vloer. En de klap op de vuurpijl is de
paasviering 's nachts - niet in, maar wel rond de tuin vol bloemen. Welkom!
Eva Martens, studente Theologie, ging voor in de dienst in de
Studentenkerk. Preken over "God loven met muziek", hoe doe je dat? Je eigen
koortje te hulp vragen, natuurlijk.
En zo gebeurde. Eva vroeg Hark! - geen kerkkoor, maar niet bang - om een
nieuw lied te zingen tijdens haar preek. Ze maakte een eigen vertaling van
Psalm 8: "Oorverdovend fluistert".
En ik schreef de noten.
Vierstemmig: vanwege de afwezigheid van alle tenoren is het gezet voor
driestemmig vrouwen plus eenstemmig mannen. En "er mocht best lalala in
zitten" vond Eva. Dat werd een glansrol voor de alten.
Zestien Harkers trotseerden spoorvertragingen, familieverplichtingen en
studiedruk en verschenen op zondagochtend.
Luister naar de opname, en word vrolijk.
1 januari 2012
Trouwplannen? De boot in!
Laat ik beginnen met elke bezoeker van m'n webstek een voorspoedig
2012 te wensen. Dat al je goede voornemens mogen slagen, tenzij ze bij
nader inzien niet zo goed waren.
Maar ik bedacht: misschien heb je wel trouwplannen, en wil je dat wel
serieus maar niet te zwaar aanpakken. Nou, dan heb ik nog wel wat voor je:
een vrolijk huwelijkslied, voor kerk én kroeg. Dat laatste was niet zo
bedoeld, maar het gebeurde, dus het kan. De
boot in, bij Marcus 6. Geschreven en via Internet ingestudeerd, in
2004, voor mijn neef en zijn vrouw.
(En nee, die foto, dat zijn zij niet, dat zijn mijn ouders, in 1949.)
22 december 2011
YouTubevenster op Betlehems veld
In 2007 al bedacht en gespeeld, dit jaar in de reprise: een
kinderkerstspel waarin de ene herder uit het Boek leest, en de ander
vervolgens zijn laptop openklapt en YouTubefilmpjes gaat kijken. Die spelen
zich levensgroot af: engel verschijnt bij Maria, heraut kondigt volkstelling
aan, Erwin Kroll verwacht extreme koude. Nou, wat moet je dan, als schaap?
Wol brengen, natuurlijk!
Alle kinderen knippen een stuk uit hun schapenvacht, schrijven er een
wolwensje bij, en gaan op weg. Zo zal het wel goed komen met de Koning van
de Vrede!
Curieus oud kerstliedje met betoverende melodie; ik heb het vierstemmig
gezet voor Hark! dat optrad bij een Soeterbeecklezing over Kerst en kunst.
Luister naar de
menselijke zang - overtuigend maar het ging soms wel wat mis - en
luister naar de computerlijke noten - foutloos maar zonder gevoel.
De laatste maten
waren bij het schrijven een hele puzzel. Staat het lied in F mixolydisch
of in Bes groot en hangt het op de kwint? Ik heb gekozen voor mixolydisch.
Zo mooi.
6 december 2011
Google 'ns naar een plaatje van een poort
Jarenlang was het een raadsel waarom het kerstspel "Een poort voor de
koning" op de kinderkerkwebsite veel vaker bezocht werd dan de andere kerstspelen.
Totdat ik een nieuwe teller installeerde, die traceert waar de bezoekers
vandaan komen. Wat bleek? Plaatjeszoekers!
Als je met Google
afbeeldingen zoekt naar "poort", dan snap je hoe het komt. Je ziet allemaal
foto's van antieke triomfbogen en pretentieuze tuinhekken. Maar er staat één rare
tussen. Wat is dat? Klik! En meteen concludeert Google: dat zal dan wel echt
een Belangrijke Poort zijn. Dus komt-ie vooraan. En dus... klik!
En zo
komt elke verbaasde poortplaatjesklikker even in de statistieken van de
kinderkerkwebsite terecht. Raadsel opgelost! Maar grappig blijft het wel.
Eva tekende de poort in 1998, toen ze 7 was. De bedoeling was dat het een
Belangrijke Poort moest verbeelden, die iedereen wil zien, en die dan een
beetje maf blijkt. Gelukt!
1 december 2011
Kwetterlicht en warenwook
De webstekpagina 'composities' begint
gestalte te krijgen. Een vreemde parade van muziek van de afgelopen twintig
jaar: blokfluitkwartet, driekoningenliedje, lijdensverhaal,
kinderpianoboekje, onderwijstechnologensatire.
Maar voor nu acuut
relevant: twee- en driestemmige
sinterklaasliedjes om de blits mee te maken bij je schoonfamilie.
27 oktober 2011
Nieuwe webstek in aanbouw
Na jaren aarzelen heb ik dan de knoop doorgehakt: eindelijk een nieuwe
persoonlijke website. De oude was dan wel ozo charmant, maar ook ozo
verouderd. Niettemin is het beleid: geen dode links. Dus terwijl ik de
nieuwe bouw blijft de oude online.
En verwacht nog niet teveel van de nieuwe webstek: opzet en tekst gaat
even voor. Dus de afbeeldingen en opmaak even niet. Au, wat doet dat zeer.
Geheel tegen mijn stijl.
Kijk over twee weken nog eens. Of: schrijf nu alvast een reactie.
Titus Brandsma.jpg)
workshop.jpg)
tedVA_486_max.jpg)
tedVA_17-05-55_1620.jpg)
